الگوی راه‌رفتن بر اساس سینرژی عضلانی با رویکرد ارزیابی، تشخیص و بازتوانی: مروری سیستماتیک

مقدمه و اهداف به منظور اجرای فعالیت‌هایی از قبیل راه‌رفتن مفاصل و عضلات توسط سیستم عصبی به صورت هماهنگ به کار گرفته می‌شوند. همچنین به هنگام اجرای حرکات، تغییرات محیطی نیز افزوده می‌شود که سبب پیچیدگی بیشتر کنترل حرکت و عدم درک الگویی جامع می‌گردد. از این رو، سینرژی عضلانی تلاش دارد کنترل حرکاتی از قبیل راه‌رفتن را به گونه ای تشریح کند که بتوان یافته‌های آن را مانند یک الگو به تمامی شرایط مشابه تعمیم داد. لذا هدف مطالعه حاضر، مروری بر پژوهش‌های انجام شده در خصوص الگوی راه‌رفتن از منظر سینرژی عضلانی با رویکرد ارزیابی، تشخیص و بازتوانی بود. مواد و روش ها جستجوی مقالات مرتبط در بانک‌های اطلاعاتی مانند Science Direct، Pubmed، Springer، Elsevier، SID و Google Scholar  بر اساس معیارهای تحقیق، تعداد 13 مقاله از بین 136 مقاله انتخاب شد. یافته ها یافته‌ها نشان داد CNS با ساده‌سازی حرکت، اجرای آن را تسهیل می کند بدین منظور CNS برای اجرای راه‌رفتن به 5 ماژول نیاز دارد این الگو به حدی پایدار است که حتی تفاوتی بین جوان و سالمند و یا در سرعت‌های مختلف وجود ندارد و تنها الگوی زمانی به دلیل تغییرات نیازهای بیومکانیکی اندکی شیفت پیدا می‌کند اما در شرایط پاتولوژی، هم تعداد ماژول‌ها و هم الگوی زمانی آن‌ها تغییر می‌کند. نتیجه گیری با توجه به نتایج تحقیقات انجام‌شده، به نظر می‌رسد الگوی پایه سینرژی در راه رفتن در شرایط مختلف پایدار می باشد و بر اساس این پایداری و ثبات، می‌توان از آن به منظور ارزیابی الگوی حرکتی راه‌رفتن در افراد سالم و بیمار در هر دو بازتوانی و تشخیص استفاده کرد.